ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت الهی، ماه تنزیل قرآن و ریزش باران وحی و وزش نسیم مهر خداوند یک بار دیگر با آمدنش دل‌های عاشق و خسته را غرق شادی و شعف کرد. خداوند بزرگ، در این ماه با فراخوانی بندگان خویش بر خوان گسترده‌اش هیچ لطف و عنایتی را از آنان دریغ نفرموده و تمام برکات را در دسترس آنان قرار داده است. در این ماه مبارک، درهای بهشت، باز؛ و درهای جهنم، بسته شده است و شیاطین در زنجیرند و این الطاف، زمینه توجه بندگان را به ذات اقدس الهی فراهم و جان تشنه آنان را مهیای دریافت پیام‌های هدایت و سعادت کرده است.


ماه مبارک رمضان، ماه توبه و بازگشت به خداوند رئوف و غفور و ماه تضرع و استغاثه و دعا و نیایش به درگاه پروردگار عالمیان است؛ ماهی که به فرموده پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، دعای شما در این ماه مستجاب است. (١) و از دعاهای این ماه دعا برای تعجیل در ظهور است.

دعای زیبای ظهور در ماه مهمانی خدا
یکی از دعاهای ماه مبارک رمضان، "دعای افتتاح" (٢) است که به خواندن آن در شبهای این ماه، توصیه شده است و اگرچه ادعیه‌ی مربوط به این ماه زیاد است، ولی بزرگانی مانند میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، برای این دعا و دعای سحر و دعای ابوحمزه، اهمیت بیشتری قائل شده و آن‌ها را ممتاز دانسته‌اند.


از ویژگی‌های دعای افتتاح آن است که دعاکننده را هر شب، متوجّه حضرت ولی عصر علیه السلام و "دولت کریمه" ایشان می‌کند و شوق لقای آن دولت را در دل او زنده می‌دارد. بخش پایانی این دعا، به شکل نسبتاً گسترده ای، هم خصال آن حضرت را بازگو می کند: "العدل المنتظر" و هم خصال دولت آن حضرت را بر می‌شمارد: "تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ"،(٣) و بالاخره شیعه‌ای که حِرمان دوره‌ی غیبت را تحمّل می‌کند، در پایان دعای خود، رنجهای این دوره را با زبان شِکوه با خداوند نجوی می‌کند: "اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ..."